Markttrend: traag groeiende rassen en de impact op efficiëntie

In de Verenigde Staten beleeft de braadkip uit de oven een bescheiden revival dankzij het premium label Bell & Evans. Op de website van het bedrijf is een smakelijke gourmet kipburger symbool voor de kwaliteit van hun biologisch kippenvlees. Het familiebedrijf richt met hun antibioticavrij vlees van het traag groeiend Klassenbester ras op een niche en slaagt erin marktaandeel uit te bouwen.

Ook in de VS stijgt de consumptie van kippenvlees per persoon nog jaar na jaar. Reden is dat tweeverdieners minder tijd hebben om te koken en daardoor sneller naar kip grijpen in plaats van rundsvlees. Om die reden neemt ook de consumptie van kip toe in regio’s als de sub-Sahara. Inwoners verhuizen er naar verstedelijkt gebied voor een job en eten meer onderweg in cafés of kiezen gerechten die sneller klaar zijn.

Het zijn 2 voorbeelden die de toekomst van pluimveesector zullen beïnvloeden. Aan de ene kant meer vraag naar kwaliteit en duurzaamheid. Aan de andere kant een toenemend verbruik van kippenvlees door een andere manier van leven en een groei van de bevolking. 

In dit artikel gaan we dieper in op traag groeiende vleeskuikenrassen en de impact die een overschakeling met zich meebrengt. Want hoe meer we op alternatieven overschakelen hoe meer de ecologische voetafdruk begint te wegen. En hoe moeten we daar dan weer mee omgaan?

Meer vraag naar kwaliteit en duurzaamheid

Een groeiende groep consumenten is bereid om te betalen voor vlees van dieren die in betere condities gehouden worden. De verkoop van vlees van een scharrelkip en biologische kip zit in de lift. Dezelfde trend is er met biologische eieren of vrije-uitloopeieren. Volgens onderzoek blijven de consumptiecijfers van dierlijke producten stijgen en dit ondanks de toename van veganisten en vegetariërs in de Westerse wereld. De vraag van de consument is er dus. Maar omschakelen naar nieuwe productiemethodes doe je niet zomaar. Het vraagt investeringen en een doordacht businessplan.

Bedrijven zetten verandering in gang

Voor een familiebedrijf als Bell & Evans is omschakelen relatief makkelijker dan voor een grote multinational als Tyson Foods. De quote van Scott Jr. Sechler – VP bij Bell & Evans – zegt veel over hun keuze: “Ik geef voerconversie op. Ik geef snelheid van groeien op. Iedereen in de Amerikaanse kippensector maakt zich zorgen over efficiëntie en bijna niemand neemt kwaliteit echt serieus”. En dus besloot hij om eind 2017 nog meer te focussen op kwaliteit eerder dan kwantiteit. In al hun productiesites schakelden ze over op vleeskippen van een traag groeiend ras.

De investering van $75 miljoen ging onder andere naar nieuwe stallen voor ouderdieren en vleeskuikens. In Europa kochten ze bevruchte eieren van het ras Klassenbester. Die kippen lijken meer op de sterkere vleeskuikenrassen van 15 jaar geleden. De Klassenbester bereiken op 47 tot 50 dagen hun gemiddeld eindgewicht. Dat is ongeveer 15 % langer dan met een standaard vleeskip. Per jaar geeft Bell & Evans ook $14 miljoen extra uit aan voer. Op een aantal vlakken zijn de kosten lager door minder stress, een lager sterftecijfer en een betere algemene gezondheid van de dieren.

Maar veel consumenten in de VS  kopen nog altijd goedkopere, traditionele kippenproducten. Dat is meteen ook een reden waarom het voor een multinational als Tyson Foods moeilijker is om dergelijke verandering door te voeren. De groep klanten die naar de prijs kijken, blijven groot. Maar het belang van gezondheid en dierenwelzijn groeit ook in de VS. Zo stopte Perdue Foods volledig met het gebruik van antibiotica en diversifiëren ze hun gamma. Het bedrijf plaatst ramen en deuren in hun stallen voor daglicht en een natuurlijker ritme.

Ook fastfoodketens als KFC kunnen de markt doen kantelen. In Europa tekende KFC de ‘European Chicken commitment’. Tegen 2026 moeten hun leveranciers de dieren meer ruimte geven in hun stallen. Het doel is een bezettingsdichtheid van maximaal 30 kg/m². Stallen moeten verrijkt worden en ze schakelen over op langzamer groeiende rassen, die gezonder zijn.

Invloed lobbygroepen en overheden

Ook lobbygroepen en overheden kunnen de overschakeling naar traag groeiende rassen bevorderen. Nederland is zo een land. In 2016 banden een aantal supermarkten onder druk van een dierenrechtenorganisatie de verkoop van de ‘plofkip’. Met de term ‘plofkip’ bedoelde men de vleeskip die op 6 weken haar eindgewicht haalt. Door veel media-aandacht werd de Nederlandse consument bewust gemaakt geen goedkoop kippenvlees meer te kopen. De verkoop kelderde van 60 % naar 5 % in 2017. Vandaag bestaat de vleeskippenpopulatie in Nederland voor 40 % uit een traag groeiende rassen. 

De Nederlandse overheid wil alternatieven stimuleren maar pluimveebedrijven willen er ook geld mee verdienen. Het blijft een balans zoeken tussen hogere prijzen in het winkelschap en voldoende afnemers. De hoeveelheid subsidies een regering vrij maakt voor pluimveebedrijven om over te stappen op alternatieven is alvast cruciaal. Want de investering voor de sector is niet min. En de consument die moet die alternatieve producten blijven kopen. Alleen dan zal het traag groeiende ras een grote doorbraak maken.